همشهری آنلاین - فاطمه عسگری نیا؛ اگر بخواهیم کمی به عقب برگردیم و تاریخچه همکاری های اولیا و مربیان را مطالعه ای کنیم شواهد حکایت از آن دارد که آغاز همکاری خانه و مدرسه درقالب انجمن ها به سال ۱۳۲۶ شمسی می‌رسد. یعنی حدود ۷۷ سال پیش. در آن سال شورای عالی فرهنگ، تشکیل این انجمنها را در همه آموزشگاهها همراه با شرح وظایفشان تصویب کرد و در سال ۱۳۴۶شمسی، انجمن اولیا و مربیان ایران تأسیس و به ثبت رسید.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران این نهاد به انجمن اولیا و مربیان ایران تغییر نام داد. در مرامنامه این انجمن آمده است: «... انجمن ملی اولیا و مربیان ایران سازمانی است غیرانتفاعی و غیردولتی، این موسسه با همکاری و پشتیبانی کسانی که به تربیت عمومی نونهالان و نوجوانان علاقه دارند تشکیل می شوند و هدف های معین و مشخصی را بر محور سیاست های کلی آموزش و پرورش کشور و با معیارهای فدراسیون بین المللی اولیا و مربیان برای نیل به هدف‌های خود تعقیب می‌کند.»
آیت الله خامنه‌ای مقام معظم رهبری هم ارزش بالایی برای پیوند اولیا و مربیان قایل هستند و در این باره در سخنانی فرمودند: «... اگر ما بتوانیم خانه و مدرسه را از نظر تعلیم و تربیت به یکدیگر متصل کنیم، پیوندی مبارک انجام داده‌ایم.»
در واقع آنچه به این تشکل و انجمن اهمیت و درجه اعتبار می‌بخشد همراهی و همدلی خانواده‌ها با مسئولان مدارس است. انجمن اولیا ومربیان هر مدرسه هیئتی منتخب از اولیای دانش آموزان و مربیان همان مدرسه است که با تفاهم و صمیمیت به منظور تقویت همکاری و مشارکت اولیای دانش آموزان برای کمک به ارتقای کیفیت فعالیتهای آموزش و پرورش و گسترش ارتباط خانه و مدرسه، برطبق مقررات و ضوابط وزارت آموزش و پرورش تلاش می کند.
امیر حسین غیاثی کارشناس حوزه آموزش معتقد است ما امروز بیش از هر زمان دیگری نیازمند تقویت پیوند مدارس و خانواده ها در قالب انجمن مدرسه هستیم به گفته او انجمن اولیا و مربیان می‌توانند در سایه همدلی و همراهی با هم بسیاری از چالشهای فراروی مدارس را حل و فصل کنند.
به اعتقاد او برخورداری اغلب والدین از تحصیلات دانشگاهی و مشارکت آنها در اغلب فعالیت های اجتماعی باعث شده تا نقش موثرتری در انجمن های اولیا و مربیان داشته باشند: «تجربه ثابت کرده است هرچه تعامل مدارس و اولیا بیشتر باشد امورات آموزشی و پرورشی مدارس بهتر و قوی تر پیش خواهد رفت.»
نظر شما